Tongriempje te kort

Ik kon het me nog goed voorstellen...de morgend na de geboorte van Noah, kwam de pediater een blik werpen op mijn zoon. "Alles is in orde, mevrouw, met uw kind, alleen...", toen ik die "alleen" hoorde, begon mijn hart sneller te slaan. "Alleen zijn tongriempje is te kort".

Nu moet ik eerlijk toegeven, anatomie is me niet onbekend, maar ik had er geen besef van dat een mens door het leven ging met een tongriempje...maar goed, het was dus tekort..en wat nu, vroeg ik me af. Het zou op lange termijn spraakproblemen geven, en zelfs voor het eten van de borstvoeding zou het niet zo goed zijn...en met die verstande heb ik toch de knoop doorgehakt en is dinsdag het tongriempje 'geknipt', waardoor de tong nu meer bewegingsvrijheid heeft (nu alleen maar hopen dat hij later ook weer niet teveel babbelt :-) )

Zelf heeft onze Noah daar gene kick voor gegeven, het blijkt nogal ongevoelig te zijn, in de eerste weken van je leven...hij had meer last van het feit dat ze maar steeds in zijne mond aan het kijken waren!

Voor de rest hier nog enkele updates van fotootjes:

*met papa effe relaxen buiten in het gras, da was tof!*




*Kijk, ik ben een echte BUMBA-BOY*





*Mama legt mij altijd recht in de box, maar ik lig liever dwars...alleen kan ik me dan niet meer alleen goed leggen*