A beautiful Soul

Het was schandalig lang geleden dat ik nog eens een bezoekje had gebracht aan mijn grootvader. Sinds september vorig jaar is hij alleen en probeer ik hem regelmatig een bezoekje te brengen. Het is schat van een man, veels te goed voor deze wereld en als ik hem zie krijg ik gewoon de tranen in mijn ogen. Maar deze keer was het hij die spontaan tranen in zijn ogen kreeg toen hij mij zag...natuurlijk dat de waterlanders bij mij ook rijkelijk begonnen te vloeien.

Ondanks dat hij nu al een half jaar alleen is, trekt hij goed zijne plan. Zo heeft hij terug zijn hobby opgenomen om toneel te spelen...en was hij zeer trots dat hij me kon zeggen dat hij de rol van de Burgemeester had. Op zich een rol met weinig woorden...maar met veel gewichtigheid :-) Ik was dan ook heel blij te zien dat hij zich erop verheugde om het stuk te spelen.

Maar van zodra er even een stilte valt...kwamen weer die tranen bij hem op...en deed hij in horten en stoten nogmaals het verhaal van mijn grootmoeder die langzaam in een coma ging...maar hem op het laatste nog eenmaal had aangekeken... een brok in je keel...en rillingen over heel mijn rug krijg ik er elke keer van. En elke keer denk ik weer:
"Dit is ne schone mens..."