Proud Bubblygirl

Sara
Originally uploaded by Bubblygirlsworld.

Kleine kindjes worden groot, en ook zo met mijn petekindje Sara. Vroeger was ze nogal stil, verlegen en moest je al het mogelijke doen om een glimlach op die mond te toveren. De laatste tijd is dat helemaal niet meer waar: ze lacht heel de tijd en haar mondje staat helemaal niet meer stil...ze heeft de kracht van het woord ontdekt!! Nu zijn ze ook bezig met het 'potje'trainen, en dat is wel goddelijk om te zien soms...want wat Tante Bubbly nog niet wist is dat er zelfs een groot talent in die kleine meid schuilt: zingen. Want eenmaal wanneer ze op dat potje zit, dan begint ze te zingen, allerlei kinderliedjes die zelfs ik niet altijd meer van buiten ken (shame on me). Je ziet, ne mens is nooit oud om te leren.

Naomi

bubblyenwout
Originally uploaded by Bubblygirlsworld.

....is de naam van het kindje van Els, mijn ex-collega, die hier naast me zit. Het is altijd raar om zo ineens een kaartje in de bus te krijgen met daarop de naam van een nieuw leven op deze planeet. Bij deze wil ik haar alvast heel veel plezier en mooie momenten toewensen met haar nieuwe aanwinst! Een hele dikke proficiat!!

confrontating with the past

a very 'BIG' person
Originally uploaded by Bubblygirlsworld.

Soms moet je nog eens door je foto's snuisteren, en ja, Bubbly die nu al een hele tijd gewend is aan haar nieuwe 'ik' wordt daar steeds geconfronteerd met haar oude 'ik'. En elke keer betrap ik mezelf erop hoe vervelend ik het allemaal vind...om het vroegere te zien. Misschien had ik ooit gehoopt door mijn oude 'ik' te veranderen dat al het andere ook zou veranderd worden... maar dat is nooit gebeurd :-(

Potiron

Familiebanden moet je aanhalen...en onder dit motto gingen we eens eten met mijn schoonbroer -en zus...respectievelijk de broer van de Greatgreengoblin en diens vrouw. Leuke mensen...alleen wonen ze veels te ver van ons :-(
Dus zij hadden een adresje uitgekozen, gelegen in Kasterlee, een beetje in het midden van onze beide woonplaatsen.

Potiron, heette het etablissement en op het eerste zicht zag het er al goed uit. Zeer vriendelijke ontvangst...goede bediening...en dan het eten: goddelijk! Nu moet je weten dat Bubblygirl allesbehalve een fijnproever is, maar dit kon haar ten zeerste bekoren. Voor een keer ook voor de vis gekozen: Wilde zeebaars met beurre-blanc op fijne groentensauté en bospaddestoelen en ik heb er ontzettend van genoten, echt zo fijn en andere smaken had ik nog nooit geproefd! Ook de greatgreengoblin was zichtbaar aan het genieten van zijn speciale filet pur...en ook onze metgezellen waren aan smullen van lamskoteletten en eend, als ik me niet vergis. Ja ja, een heerlijke dineravond van maar liefst 4 uren...je kon me buitenrollen (aperitief, voorgerechtje van het huis, ons voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht...en de koffie). We waren wel enkele euro's kwijt...maar dat kon allesbehalve opwegen tegenover de avond die we gehad hebben.

Het was Genieten met een grote G :-)

Damesvoetbal KV Mechelen

Ik had het al een hele tijd beloofd aan mijn mateke/ collega van de nacht...om es te komen kijken naar een voetbalmatch van haar en haar ploeg KV Mechelen. Nu moest het lukken dat ze nog eens in de buurt op verplaatsing moesten spelen, dus Bubbly en de Greatgreengoblin daar heen. Het was een zeer aangename ervaring voor ons...we hadden nog nooit een echte voetbalmatch in real life gezien...en eerlijk gezegd, het was wel eens leuk om te sfeer aldaar op te snuiven.

Alleen was het iets minder voor de number one club van de damesvoetbal (lees: Kv Mechelen), want ze werden vandaag geklopt met 1-0. Zeer trieste gezichtjes zag ik het veld aflopen... je zag het gewoon dat ze het niet zo gewend zijn te verliezen. Nu ja, ze hebben verdienstelijk gespeeld, het was leuk en life goes on...en dat dachten wij ook, en we hebben dan onze Sterspeler nog bij ons vergast op een broodjes/koffiekoekenbrunch. Spijtig dat het altijd zo snel vooruit gaat als ne mens zich amuseert *zucht*

witnessed arrest

Zeven nachten zitten er weer op...en ik moet zeggen in schoonheid geëindigd. Zo was ik samen met mijn collega L. bloed aan het nemen, toen de bel ging op een kamer. Toen ik daar aankwam, hadden twee patiënten mijn hulp nodig. Aangezien de ene zijn infuus niet meer liep, ging ik eerst de deze helpen...de andere was gewoon een beetje misselijk en voelde zich niet zo goed... hij had al een 'kotsbakske' in de buurt. Terwijl ik wat zat te frullen aan de ene zijn infuusleiding... hoor ik de andere ineens een snurkend geluid maken, en bij het zien van de patiënt, wist ik al hoe laat het was.
Gauw op mijn collega geroepen, hem plat gelegd (mijnheer was ondertussen bewusteloos), even voelen naar de juiste plaatsbepaling op de borst en dan .....BANG... een precordiale slag recht op zijn borstkas!!!! En lap...mijnheer deed zoals er van hem werd verwacht...mooi zijn oogjes opendoen en me verdwaasd aankijken.... (Het was alsof het in een 'Spoed' aflevering was) .

Het eerste wat ik tegen die mens zei was: "Wel mijnheer...ge hebt chance, 'k heb juist uw leven gered"...niet echt een literair hoogstaand iets, maar dan ben je zo opgefuckt door al die adrenaline door je aderen dat dat het beste was dat ik kon zeggen denk ik :-)

Dus je ziet....bij Bubblygirl ben je altijd in goede handen!!

Bezigheidstherapie

Het zijn niet echt de drukste tijden op onze dienst...althans niet in de nacht. Zo beginnen we altijd wel in full speed...maar moeten we altijd even de rem opzetten rond een uur of 4. De mensen slapen goed...en dat wil zeggen dat ze ook niet zo gauw bellen. Het is een verademing om nog eens tijd te kunnen maken voor alle kaften in orde te maken...de teveel aan medicatie eens goed te sorteren en wat meer tijd vrij te kunnen maken om met de mensen een babbeltje te maken. Maar ja...om 4u00 zijn de mensen niet echt meer wakker...en we kunnen moeilijk werk blijven zoeken...en dan zijn we al eens genoodzaakt om ons 'zinnig' bezig te houden....en dat doet de ene al op een andere manier dan de andere.

Zo is mijn collega L. een fervent liefhebber van patience...alleen wil het altijd niet echt lukken om te winnen :-) Maar de aanhouder wint...alleen vandaag niet...blijkbaar. Morgen misschien beter...nu ga ik haar wat emotioneel moeten opvangen denk ik :-)
*ze is nu verwoed pogingen aan het doen om de tijd te veranderen op de palm...die stond nog op 'London time' ingesteld...wat zouden we toch zonder haar zijn?*

Babyboom in 2006

bubblyenwout
Originally uploaded by Bubblygirlsworld.

Kwam deze foto nog es tegen...tijd om op mijn blogje te zetten...want weldra zal mijn beste ex-collega Els ook gaan bevallen...Begin april, als ik me niet vergis.

Wel raar hoor...want in 2006 zijn er zoveel zwangeren of kindjes al geboren...niet normaal...het is echt opvallend, of is het gewoon omdat ik op een leeftijd ben gekomen dat kindjes krijgen een must is? Zelf heb ik op dit front nog niets te melden... *zucht*

What to do in the night part two

Ongelofelijk veel zin om hier nog eens een blogje te schrijven...dat was er aanwezig, alleen de inspiratie wil maar niet komen. Ik zou het kunnen hebben over mijn beste collega L. die hier zich al een hele tijd heeft drukgemaakt in een patiënt met een hartritme van 150 en meer...maar waarvan zijne bloeddruk het niet toelaat om ons de nodige medicatie te geven... Ook zou ik het kunnen hebben over hoe ik hier de nachten doorkom.... maar eigenlijk mag het niet... we moeten ons op een andere manier in de nacht kunnen bezighouden dan op het internet een dagelijks 'dagboekje' bij te houden...

maar Bubbly is nu eenmaal iemand die soms al eens de regels moet overtreden...al was het maar gewoon om me hier de godsganse nacht wakker te houden!

Maar sebiet kan ik weer mijn hartje ophalen...mag ik weer lekker gaan bloed trekken :-)

What to do in the night??

Gisteren was het alsof de bom ontploft was op onze dienst...mensen met pijn op de borst (mogelijks aan het infarceren), mensen die liever uit hun bed kwamen dan erin bleven liggen (lees: verward waren) en dan had je er ook nog die ons beschouwden als goedkope hulpjes...

Maar vandaag is het het tegenovergestelde...bijna geen bellen...alle mensen blijven mooi in hun beddeke liggen en vooral...es geen verwarde mensen...want daar heeft Bubbly het de laatste tijd wel mee gehad! In het begin kon ik altijd mijn geduld ermee behouden, maar de laatste tijd worden de verwarden sneller agressief, en als er 1 ding is waar Bubbly niet mee omkan...is het wel agressieve mensen die je pijn gaan doen...gewoon omdat je hen wil helpen... maar vandaag dus effe niet *zucht*

Het Supernurse Pakje

Weinig te vertellen... nog altijd wat in een dip...en vandaag ook weer terug aan het werk. Had gehoopt dat die paar vrije dagen me er bovenop gingen helpen, maar heb niet direct dat gevoel...misschien lukt het wel als ik dat 'supernurse' pakje van me aantrek strakjes ??

Want ondanks dat je je slecht voelt...en eigenlijk liever in je bed zou willen liggen en je vooral niets aan wilt trekken van wat er in heel deze kl*te wereld aan de gang is...moet je er altijd wel stralend bij staan als Verpleegkundige...alsof wij robottekes zijn die op commando kunnen lachen *yeah right ;-( * Maar het aantrekken van het witte pakje heb ik al voor mezelf beschouwd als het aantrekken van mijn 'supernurse' pakje...zo een beetje als Superman...maar dan in het wit :-) en inderdaad...het helpt hoor...

Nu nog een 'super'pakje vinden voor door heel het leven te kunnen gaan??

Feeling Blue

Al een paar dagen in een dip...teveel in het koppeke...te weinig woorden om het te zeggen...

Peace...man!!

We hebben er weer een nachtje opzitten...en zoals het meestal bij mij het geval is...gebeurd er wel altijd wat gedurende die 9 en een half uur dat ik op die Cardio dienst van mij rondloop. Ook deze nacht weer. De bel gaat, ik ga er naar toe, vraagt de patiënt aan mij of hij nog water kan krijgen. "Nee, mijnheer, je moet nuchter blijven, want morgen krijg je een onderzoek." Begint die mijnheer zich daar op te boeien...en begint luidskeels om 4u00 in de nacht tegen me uit te leggen dat hij WEERAL zijn eten niet gaat krijgen vandaag...

En zo was Bubblygirl weeral de kop van jut...heb hem duidelijk gemaakt dat ik in vrede kwam...maar dat kwam toch niet zo over :-(

Zou ik de volgende keer gewoon niet "Peace...Man!" zeggen?

How was your weekend?

De voorbije dagen waren nogal heavy geweest...vooral dan te vrijdag. Barslechte dag voor me...heel geëmotioneerd naar het werk gereden en daardoor maar niet in het werkritme gekomen. Zo met mijn gedachten er niet meer bij dat ik zelfs een 'spuiterke' had. (iemand die maar blijft bloeden uit zijn slagader in de lies). En gewoon alles waaraan ik begon, werd een ramp...ik had mijn patiënten al verwittigd. Belt die Greatgreengoblin van me om te zeggen dat ie zijn bankkaart verloren is...kwam er dat nog es bij...en het was die dag allemaal erover.

Zaterdags hebben we dan de bus genomen naar Antwerpen (geen risico's meer nemen :-) ) en hebben daar een gezellig shopping namiddagje gehad. Het was er wel zo druk dat ik meermaals effe aan de kant heb blijven staan...krijg het er gewoon van als mensen zo tegen je beginnen te plakken na een tijd :-(

Zondags was het rustdag...en meer als welkom, kan ik je verzekeren. Vooral TV kijken en hangen ...en blijven hangen.

En ja, vandaag staat er weer WERK op het programma...allerminst goesting ervoor, maar ik ga me vandaag niet proberen te laten afleiden en hoop dat het geluk terug een beetje aan mijne kant is...*fingers Crossed*

No inspiration

***bubbly verlaat blog voor vandaag ...weet niets*

A beautiful Soul

Het was schandalig lang geleden dat ik nog eens een bezoekje had gebracht aan mijn grootvader. Sinds september vorig jaar is hij alleen en probeer ik hem regelmatig een bezoekje te brengen. Het is schat van een man, veels te goed voor deze wereld en als ik hem zie krijg ik gewoon de tranen in mijn ogen. Maar deze keer was het hij die spontaan tranen in zijn ogen kreeg toen hij mij zag...natuurlijk dat de waterlanders bij mij ook rijkelijk begonnen te vloeien.

Ondanks dat hij nu al een half jaar alleen is, trekt hij goed zijne plan. Zo heeft hij terug zijn hobby opgenomen om toneel te spelen...en was hij zeer trots dat hij me kon zeggen dat hij de rol van de Burgemeester had. Op zich een rol met weinig woorden...maar met veel gewichtigheid :-) Ik was dan ook heel blij te zien dat hij zich erop verheugde om het stuk te spelen.

Maar van zodra er even een stilte valt...kwamen weer die tranen bij hem op...en deed hij in horten en stoten nogmaals het verhaal van mijn grootmoeder die langzaam in een coma ging...maar hem op het laatste nog eenmaal had aangekeken... een brok in je keel...en rillingen over heel mijn rug krijg ik er elke keer van. En elke keer denk ik weer:
"Dit is ne schone mens..."

Snow in Town

in het kippenhok *ophokplicht* :-)
Originally uploaded by Bubblygirlsworld.

Gisteren hoorde ik overal dat het gesneeuwd had...alleen hier bleef maar niets liggen...totdat ik deze morgend door de ramen keek en voor mij een maagdelijk wit sneeuwtapijt lag! Sjaal, muts, handschoenen en een warme jas aan...en hup...het winterlandschap in mijnen hof gaan opzoeken. Voor deze foto ben ik eens in ons 'kippenhok' gaan staan...eigenlijk meer een stukske grond dat we niet echt gebruiken...maar wel handig is in de zomer voor het overtollige gras te deponeren.
Zeg nu zelf...mooi, niet??
*Bubbly gaat nog even dartelen in de sneeuw*